مقدمه:متخصصان روان شناسی ، قصه گفتن را برای تكامل مغز نوزادان و كودكان لازم می دانند و می‌گویند: با قصه‌گویی ، علاوه بر شناساندن صدای والدین ، صحبت كردن برای كودك راحت می‌شود و كلمات را صحیح و كامل ادا می‌كندادبیات، كودك را در همه ی اوقات زندگی پرورش می دهد و باعث مسرت خاطر، وسعت تخیل و قوت تصور او می شود و نیز نیروی ابتكار و ابداع به او می بخشد. داستانها و اشعاری كه دانش آموزان می خوانند و می شنوند اثری عمیق در فكر و روحیه ی آنان می گذارد و آنها را برای رویارویی با مسائل رشد و معاشرت با دیگران آماده می سازد و نیز در درك و فهم مشكلات زندگی، آنان را یاری می كند.

داستان ، نقش بسیار مهمی در تكوین شخصیت كودك دارد. از این طریق ،كودك به بسیاری از ارزش های اخلاقی مانند: پایداری، شجاعت، نوع دوستی، امیدواری، آزادگی، جوانمردی، طرفداری از حق و حقیقت و استقامت در مقابل زور و ... پی می برد.

داستان گویی در پرورش حس زیبایی شناسی كودك، متوجه ساختن او به دنیای پیرامونش،پرورش عادات مفید در كودك، تشویق حس استقلال طلبی و خلاقیت وی ،پرورش ادبیات كودك، به ویژه در زمینه های زبان آموزی و آموختن كلمات تازه به كودكان، نقش مهمی دارد.

اهداف قصّه گویی

 

1- كمك به پرورش قدرت بیان و عواطف و افكار كودكان.

2- تقویت و پرورش نیروی تخیل در كودكان.

3- تحریك قوه ی ابتكار و ابداع در كودكان.

4- ایجاد عشق و علاقه به ادبیات در كودكان.

5- رشد اعتماد به نفس كودك و علاقه مند ساختن او به آزادی و عدالت اجتماعی.

6- برآورده كردن نیازهای عاطفی كودك و آماده ساختن او برای دریافت پیام های اخلاقی و انسانی و شهروندی خوب بودن.

ویژگیهای قصّه های خوب

بقیه در ادامه ی مطلب