بیست و یکم شهادت علی ( ع ) « شعر »
شــد سـحر اما مــؤذن خـواب بود
خواب بود و جنس خوابش ناب بود
عكس ماه امشب نـيامد روی چاه
چاه بی آب است يا خوابست ماه؟!
مرهـم هر درد كــوفه درد داشت
سينه اش مثل شكوفه درد داشت
آه ای تـنها ترين مرد زمين!
باز برخيز ای اميرالمؤمنين
دادِ دنـيا بـعد تــو بـــيداد شد
بغض ِعالم وا شد و فرياد شد
يا علی رفتیّ و خرما سنگ شد!
يا علی رفتی دل ما تنگ شد!
شيره ی خرما پراز خون يا علی!
نخل ها شد بيد مجنون يا علی!
يا علی ای كعبه پيشت سينه چاك
فرقت از اين كينه ی ديرينه چاك
تـاج عـالم خاك پــای قـنبرت
عرش اعلا گوشه ای ازمنبرت
زندگی بی تو مثال مردگيست
تا قيامت بعـد تو بايد گريست
چيست اين ماه مريض پشت ابر؟
كوچه ها خاموش ودرها سنگ قبر!
آب كـوفه تا قـيـامت خـونی است
كوچه هايش تا ابد طاعون‍ی است
كوفه دل را می خورد مثل جذام
كوفه حــيدر می فروشد به قطام
كوفه حتی يك نفرعاشق نداشت
مهربا نــی ِ علی لايق نــداشت
کوفه! ای شهر حقير درد خيز
تو بخواب و تا قيامت برنخيز
كوفه امشب كوفه هرشب دربلاست
كوفه نامـش از همان شب كربلاست
منبع : اقای علی حیات بخش
باکلامی می شود اعجاز کرد